Punën po e lënë për disa minuta.
Në thellësi të minierës së Trepçës në Stantërg të Mitrovicës, minatorët po sjellin ushqimet që morën nga shtëpia.
E përgatitja e iftarit po bëhet ngadalë e me kujdes 800 metra nëntokë.
Tafil Mehmeti, pompisti në horizontin e 11-të, për të gjashtëmbëdhjetën ditë me radhë, po e përgatitë iftarin për shokët.
“Unë gjithë e përgatiti, jam ma i papritushëm, s’pritoj për kurgjo, unë kam sevape ma shumë kështu, haha, se e përgatiti”, shprehet ai.
E nga dhoma e ngushtë e këtij horizonti, ushqimet e ngrohta po i dërgojnë në një tjetër hapësirë më të gjerë.
Me tavolinën e mbushur plot, në pritje të iftarit, minatorët fillojnë lutjet.
E pas një dite agjërimi, thirrja e ezanit në korridoret e minierës u tregon se tashmë u bë iftar.
Të familjarizuar mes vete, ata çelin iftarin me ushqimet e marra nga shtëpia, të cilat i ndajnë me gjithsecilin.
E me t’u ngopur, shoqërohen edhe me çaj.
Mes tyre nuk mungojnë as të qeshurat.
Në ngrohtësinë e çajit, ata rrëfejnë për ndjesitë e muajit të bekuar të Ramazanit.
“Tanë marrim bashkë prej shpie, dikush diçka dikush diçka, si me vllazni e çojmë”, shprehet Islam Ademi, pompist.
“Qe 39 vite jam që punoj në minierë, agjërimi gjithë na ka shku mirë edhe pa kurrë farë problemi, por edhe prodhimi gjithë na ka shku ma mirë në muajin e shenjtë të Ramazanit”, thotë Sadik Aliu, minator.
E kënaqësitë e këtij muaji i mbajnë në mendje gjatë.
“Viteve të 90-ta kur jemi kon, kam punu në horizontin e dhjetë, i kam pasë 50 punëtorë në ndërrim. Edhe 50 punëtorë kur u tubofshim, dikush pruke pite, dikush fli, dikush anej dikush diçka edhe tana senet i kërkofshim ngapak edhe o kon kënaqësi shumë e madhe”, shprehet ai.
Pas iftarit, minatorët iu kthyen punës në horizontet e thella të Trepçës.
Duke lënë pas edhe një ditë Ramazani, edhe një iftar në shoqërinë e shokëve të nëntokës…