“Nuk ja kujtoj më kurrë zanin, ftyren ja kom harru është shumë e dhimbshme se veç një vjershë të tij e mbaj mend. S’kam më gjo prej tij.”
Ky është kujtimi i vetëm që ka për babain, Hyra Ukshinaj. Ajo humbi të atin, Ramën në natën e bajramit me një prill të vitit 1999 në masakrën mizore që e kryen forcat paramilitare serbe të drejtuara nga grupi famëkeq “Çakejt” në fshatin Lybeniq të Pejës.
“Si sot ditë me shi, ftohte natë e bajramit. Veç e di që kanë kërsit shumë te dera e babi u ardh na ka qu prej gjumit. Jemi dal jashtë çdo shtëpi e çdo anëtar i familjeve. Jemi ardh deri ku është përmendorja e vogël, aty e kanë nda babin prej neve edhe çdo burrë tjetër. E mbaj mend që edhe vëllai është shku te babi është afrua, ai është kanë veç 14 vjet, por për fat të mirë ai është kthy prapë te na. Kemi dëgju shumë shumë krisma që është ditë që asnjë nuk mundet me shpëtu”, rrëfen Ukshinaj.
Dhimbjen Hyra e ka njësoj si para 26 vitesh, por mërzia do të zbehej sado kudo nëse autorët e masakrës së Lybeniqit do të vihen para drejtësisë. Ani pse shpresë për drejtësi nuk ka më.
“Mendoj që çdo gjurmë e çdo të mbijetuar gati veç se i kem humb edhe ata pashpresë”, thotë ajo. Kur babain ia vranë, gjithë barra e familjes i mbeti nënës së Hyrës. Mirënjohjen për të ëmën e ka të madhe. “Edhe pse nëna na ka rritë 4 fëmijë vetum me shume ndihmë prej axhëve e dajëve, por një femër 39 vjeçare me 4 fëmijë midis rruge, u kane shumë e vështirë. Ajo ka bërë gjithçka për neve, po mundohem me kthy, por është e pamundur çka ka bërë ajo për neve”, tregon Hyra Ukshinaj.
Masakra e Lybeniqit është plagë e hapur edhe për shumë familje tjera e njëra ndër to është familja Bobaj. Meqë po në këtë masakër mizorisht u vra edhe Zeqë Bobi. Nën emocione gruaja e tij Rukije Bobi, rrëfen për televizionin për ditën kritike të 1 prillit të viti 1999.
“Shumë mërzi e madhe, nuk harrohet kurrë sikur sot u kanë dita atëherë. Me 6 jetimë e me nënë të burrit që e ka pas të vetmin djalë.Aty te rruga te lapidari aty ku i kanë vra e ka pas këtë djalin 5 vjet më ka thanë kape këtë djalë, se krejt këta burra që janë, të nënave janë e unë du me u bashkëngjitë me ta e me një nip të vetin 18 vjet”, shprehet ajo.
E familja Bobi beson që një ditë kryesit e veprës do të dalin para drejtësisë.
“Jo nuk i humbim shpresat kurrë se gjaku i tyre kurrë nuk ka me humb”, thotë ajo.
Masakra e Lubeniqit që ndodhi me 1 prill është një ndër krimet më mizore ku forcat serben vranë rreth 60 civil në këtë zonë. Për ta ende nuk është vënë drejtësia.
