Në këtë spital në Izium, Kuznetov dhe ekipa e tij vullnetare kryen operacione nën zhurmat e artilerisë ruse.
Ai ende lufton me kujtimet që ka nga njerëzit që mbërritën me plagë torture por që refuzuan të tregojnë për përjetimet e tyre.
“Ne nuk kishim logjistikë. Ne humbëm të gjitha lidhjet me Ukrainën. Nuk kishim ku të evakuonim pacientët. Mund të llogarisnim vetëm te vetja dhe stafi ynë vullnetar. Kam qarë shumë. Kam pasur sulme paniku. Por me çdo jetë të shpëtuar, thashë me vete se nuk ishte e kotë. Ne kishim dy karroca portative me një barelë që shërbente si një tavolinë operative”, tha kirurgu i traumës në spitalin Izium, Yurii Kuznetsov.
Kirurgu dhe ekipi i tij respektohen si heronj nga pacientët e tyre, sepse ata qëndruan për të ndihmuar njerëzit në nevojë pavarësisht intensitetit të luftimeve.
“Unë isha shtrirë këtu, dhe këtu ishte një grua. Të gjithë ikën. Spitali ishte bosh. Por ky grup njerëzish qëndruan në bodrum dhe shpëtuan jetë. Të gjithë në Izium e dinin për të (bodrumin) dhe trokitën në derë, pavarësisht nëse ishte e mbyllur apo jo. Këta njerëz e kanë një mision. Jo të gjithë mund ta bëjnë këtë”, tha Vadym Nazarov, pacient dhe banor në Izium.
Spitali ishte i vetmi institucion mjekësor që qëndroi i hapur kur trupat ruse pushtuan Izium në fillim të marsit, jo shumë kohë pas pushtimit të Ukrainës.
Izium u kthye në duart e Ukrainës muajin e kaluar gjatë një kundërofensive që i dha një goditje qëllimeve të luftës dhe prestigjit ushtarak të Moskës. /Teve1.info/