Shkruan: ANDREJ NIKOLAIDIS
AcaVuçiq, si themi ne në Bosnjë, i ka çuar duart. Si këngëtar, ai punon për të destabilizuar rajonin.
Organizoi të ashtuquajturin “kuvendin serbomadh” si kërcënim të hapur ndaj Bosnjë e Hercegovinës.
Pastaj me shërbëtoret e tij në Mal të Zi përpunoi “Rezolutën për Jasenovc”, të menduar si akt i cili anëtaren e parë të ardhshme të BE-së do ta grind me Kroacinë: si provokim që do të bëhet temë në të ashtuquajturën “rrugë evropiane të Malit të Zi”. Pastaj, Acika kënaqet duke poshtëruar shtypësit e tij. Si e durojnë ata fatkeq, më mbetet sekret. Sepse atë që ju bën nuk është nga hapësirat e politikës, por pornhub: BDSM, në fakt.
Pastaj, nëpërmjet shërbëtorëve të tij të mjerë, në Mal të Zi ka thirrur në Petrovdan. Sa për të përshkruar territorin. Edhe do t’ia del. Sepse në Mal të Zi, duket se, nuk ka pitbull dhe rotvajlerë: vetëm qenë maltezë dhe qimedredhur. Kështu është kjo: dikush për shkeljen e besnikërisë; dikush p*** për heroizëm.
Por krejt këto janë vetëm përgatitje për atë që, duket se, Acika përgatit për Kosovë.
Veriu i Kosovës dje, përsëri lajmërojnë “Vecernjenovosti” të Beogradit, është zgjuar me “i mbuluar me postera me fotografinë e AleksandarVuçi, në të cilat në cirilik shkruhej mesazh i qartë – Komandanti suprem, të presim”.
Atyre me kujtesë pak më të mirë se të pulës do t’ju kujtohet se si para sulmit terrorist në Banjskë, të organizuar dhe sponsorizuar nga shteti i Serbisë, anembanë Ballkanit ishin shfaqur mbishkrime: “Kur ushtria të kthehet në Kosovë”.
Pasi Acika atëherë nuk është dënuar, me të drejtë ka kuptuar që “duhet përsëri”.
Sepse Acika, shikoni, te administrata amerikane ka statusin e etiketës së bardhë. Nëse Acika – nuk do të përdorte raketë nukleare për të goditur Prishtinën, ambasadori Hill do të lavdëronte “politikën e tij të fqinjësisë së mirë”. Amerika, fatkeqësisht, ka histori të gjatë të përkrahjes së autokratëve të këqij. Megjithatë, Acika për ta është, pas Pinoçes, është më i nxiri pas të cilit ata qëndrojnë – nëse nuk llogaritim Netanjahun, i cili gjithsesi është jashtë të gjitha kategorive. Çka po di unë… Mendoj që nuk duhet ta teprojmë: sidomos jo me thashetheme.
Pse Acika – ndoshta – përsëri niset drejt e në Kosovë?
Sepse e djathta anti-islamiste franceze është në prag të marrjes së pushteti? Apo sepse rusët kanë shtypur butonin? Apo Kina ka shtypur diçka? Ec e dije… Edhe jo që ka rëndësi.
Acika sot është, si Millosheviqi atëherë, faktor i paqes dhe stabilitetit në rajon – së paku sa i përket “miqve tanë perëndimorë” të cilët kanë bërë gjithçka që kjo pjesë e botës të mos shohë as paqe e as stabilitet.
Por Acika, në dreq shkoftë, ka qenë fashist. Ka qenë njeriu i dytë, i tretë në falangën fashiste të Sheshelit e cila ka marshuar nën emrin Partia Radikale Serbe. Në konkurrencën e fashistëve seriozë është veçuar me deklaratën e njëqind myslimanëve të vrarë për një serb.
Problemi është si në vijim. Të jesh fashist nuk është njëjtë si të jesh punker a metalist: nuk mundesh, kur të mërzitesh, të largosh xhinset e shqyera, të lashë flokët dhe të lësh këtë pas vetes. Nuk mundet të jesh ish-fashist e tash demokrat, ashtu si nuk mund të jesh një ish-vrasës. Fashist, si vrasës, mbetesh përgjithmonë: sepse fashizmi është orgji e vrasjes.
Natyra, asaj qeni nënën ia ****, nuk njeh vlerat. Asgjë në natyrë, pos njeriut, të cilin natyra e ka sëmurë për vdekje, nuk kërkon thelb etik për ekzistencën e saj. Prandaj, ashtu, nuk kërkon as fashizmi serb të cilin në këtë mandat e trajton Acika ynë i mirë.
Serbia përsëri do të th*** përsëri në Kosovë, jo sepse politika e saj ndaj atij shteti është joetike, por sepse Kosova e ka Kurtin. I cili për Acikën është enigmë e pazgjidhshme. Dhe para të cilit Acika është inferior.
Vendosmëria e Kurtit për të mbrojtur veriun e Kosovës ka rëndësinë më të madhe për stabilitetin e krejt rajonit. Kur Kurti do të dorëzohej, ajo pjesë e Kosovës do të bëhej burim i vazhdueshëm i jostabilitetit në Ballkan: edhe më i zi se Republika Srpska.
Prandaj mendoj që është detyrë e secilit njeri me mendim të lirë në rajon në të cilin askush nga ne nuk është vërtet një ishull, rajon në të cilin këmbanat gjithmonë bien për ne, të përkrahë luftën e drejtë të Kurtit dhe qytetarëve të Kosovës kundër wanna be perandorisë beogradase.
Ju bëni si të doni. Unë e përkrah!
Andrej Nikolaidis, është shkrimtar dhe kolumnist malazez
Opinioni përmban pikëpamjet e autorit dhe nuk prezanton qëndrimet editoriale të teve1.info
