Maleve tek “Vrella e Mëhillit” tani i ngjitet me lehtësi.
Por, terreni shumë më i vështirë për të, ishte 24 vjet më parë.
Në fund të marsit të vitit 1999, Kajtaz Paçarizi këtë rrugë, e bëri më të birin, 17 vjeçar.
Krejt kjo për t’i shpëtuar forcave paramilitarë serbe që atë ditë, vranë plot 42 shqiptarë në Masakrën e Burimit.
E rruga e tyre, përfundoi tek këta shkëmbinj në fshatin Burim të Malishevës.
Kajtazi dhe i biri i tij, ish-ushtari i UÇK-së, Arsimi, mes këtyre shkëmbinjve u strehuan për plot 27 ditë.
“Kemi hëngër bukë rrallë, po na ka furnizuar një bashkëfshatar i kësaj lagjes Zymeraj, Sefer Bajram, Morina, ka qenë diku mbi 70-vjeçar. Na binte kapak bukë gatuante, pogaçe”, tregoi Paçarizi.
I biri i ishte plagosur gjatë një beteje më forcat serbe.
Për këtë Paçarizi kujton se si arriti t’ia jepte ndihmën e parë, djalit.
“E kam lën djalin vet e kam shkuar në fshatin Gurbardh, me kërkua betadin dhe fasha për ta mjekuar këmbën e djalit”, tha ai.
Por, si i kalonin në qiell të hapur, babë e bir, netët e ftohta të pranverës së vitit 1999?
“Batanijen e shtruam…djalin e lija me u shtri se e ka pas edhe gipsin në këmbë, kokën e qitke këndej e këmbët andej. Unë kam qëndruar në atë pjesën tjetër andej. Kemi qëndruar në këtë mënyrë”, tregoi ai.
Paçarizi i emocionuar, ka treguar edhe për momentin kur mësoi që pjesa tjetër e familjes i ka shpëtuar më së keqes.
‘Për fat e kemi pas një transistor, e lëshonim në ora 3 të ditës, Radio Kosova e Lirë. U informuam që familja jonë ka dalë në Shkodër. Nuk e harroj kur me tha djali që babë qenka bërë mirë se ata shpëtuan, neve edhe nëse na vrasin nuk humb e gjithë familja”, tha Paçarizi.
Në këtë formë, kaluan plot 26 netë.
Ndërsa lajmi për ta, kishte arritur deri tek shtabi i Ushtrisë Çlirimtare në Dragobil.
“Më 26 në mbrëmje ka ardhur një komandant, Salih Jakup Paçarizi edhe na ka thirrë. tu më thirre o Kajtaz, u përshëndeta me to, tha ku është Arsimi, I thashë atje është nuk është gjendja mirë. Me tha që vet i 3 jam e nesër vijmë me një grup ushtarësh me ju tërheq prej këtuhit”, tha ai.
Por, fatin e dy të mbijetuarve nuk e patën plot 42 shqiptarë të tjerë, që u vranë e masakruan në Masakrën e Burimit.
Detaje rrëqethëse rreth kësaj masakre, do të publikohen të premten në Shtëpinë e Kulturës në Malishevë, në promovimin e librit “Kujtesa e Llapushës” të autorit Demush Krasniqi.
Por, i pranishëm në këtë promovim, nuk do të jetë vet autori.
Kjo pasi Demush Krasniqi, ndërroi jetë pikërisht në përvjetorin e kësaj masakre.
“Autor është prindi im, Demush Krasniqi. Libri ka pasur të promovohet më 28 mars të muajit të kaluar. Prindit me 23 iu keqësua gjendja dhe pas qëndrimit 1 javë në spital, me 30 u lirua nga spitali. Me 30 vdiq, me 31 është varros në fshatin Drenoc, që ka përkuar me 24 vjetorin e Masakrës së Burimit”, tha Osman Krasniqi, djali i autorit të librit “Kujtesa e Llapushës”.
Ndaj autorëve të Masakrës së Burimit, autori i librit, Demush Krasniqi, në vitin 2002, kishte ngritur edhe një kallëzim Penal në Prokurinë e Qarkut në Prizren.
Kronika e gazetarit Fidan Zejnullahu.