Thuhet shpesh së jeta shkruan skenarët më të pabesueshëm, ndërsa këtë e konfirmn më së miri historia e mbrojtësit italian, Francesco Acerbi.
Në moshën 37-vjeçare, Acerbi shënoi golin e tij të parë në Evropë dhe ndoshta më të rëndësishëm në gjithë karrierën e tij.
Në minutat shtesë të ndeshjes së dytë gjysmëfinale të Ligës së Kampionëve kundër Barcelonës, Acerbi shënoi për 3:3 dhe siguroi vazhdimet për Interin, ekip që ftoi 4:3 për t’uu kualifikuar në finalen e madhe të ësaj gare.
Me kalimin në finale, Interi tani synon triumfin e parë në Champions pas vitit 2010 kurse në ekip ka një nga lojtarët më të fortë, jo vetëm në fushë por edhe në jetë. Historia e jetës së Acerbit nuk është thjeshtë futboll, por një rrëfiim i denjë për një film Hollywoodi.
Nga fillimet e tij modeste në Pavia, te huazimet në skuadra të vogla si Renate dhe Spezia, rrugëtimi i tij kaloi nga Reggina, Genoa e më pas Chievo, ku debutoi në Serinë A.
Dhe, ëndrra dukej se u bë realitet kur u transferua te Milani por jetë kishte përgatitur një rrugë të vështirë për mbrojtësin.
Humbja e babait bëri që Acerbi të futet në depresion dhe i krijoi varësi nga alkooli.
Në një rrëfim prekës, Acerbi u shpreh: “Më dukej sikur kisha harruar si luhej futboll. Alkooli ishte shpëtimi im. Kanceri më shpëtoi. Më dha një arsye të fortë për të luftuar.”
Po, ai u përball me kancerin e testikujve në vitin 2013, pak kohë pas transferimit te Sassuolo.
U rikthye pas operacionit, por një test anti-dopingu zbuloi rikthimin e sëmundjes dhe pavarësisht se i nënshtrohej kimioterapisë, Acerbi vazhdoi të stërvitej, duke bërë që vullneti i tij ta kthente në simbol për tifozët dhe më gjerë.
Sot, Francesco është më shumë se një futbollist, është zëri i atyre që luftojnë në heshtje. Ai viziton spitale, flet me fëmijë, jep intervista ku thekson se futbolli është vetëm një pjesë e jetës.
Në një vizitë të kombëtares italiane në një spital pediatrik në Romë, ndërsa të gjithë shokët u larguan, Acerbi qëndroi aty duke thënë: “Nuk largohem pa e përfunduar vizitën time. Le të ikin, unë do të marr një taksi”.
Francesco Acerbi është shembulli për një mesazh të fuqishëm, se gjithmonë ka një dritë në fund të tunelit dhe për ta parë, duhet vetëm vullnet.
Pasi gjeti forcën që dëshironte dhe që i nevojitej, nga tetori 2015 deri në janar 2019, ai regjistroi 149 paraqitje rresht në të gjitha garat, duke humbur vetëm për shkak të një përjashtimi të diskutueshëm.
Në vitin 2017, Acerbi luajti më shumë minuta se çdo lojtar tjetër në Serinë A dhe në vitin 20018, Lazio e bleu për ta mbuluar largimin e holandezit Stefan de Vrij.
Me një prani udhëheqëse dhe aftësi për të ndërtuar lojën nga mbrojtja, ai u integrua në mënyrë të përkryer në sistemin 3-5-2 të trajnerit Simone Inzaghit që ishte trajner i Lazios, duke e aktivizuar përkrah Stefan Radu dhe Luiz Felipes.
Lazio atë vit vendosi rekord në mbrojtje, me 16 gola të pësuar dhe pas dëmtimit të Giorgi Chiellinit, Roberto Mancini i besoi Acerbit në ndeshjet kualifikuese për “Euro 2020”.
Ai nuk e zhgënjeu trajnerin e ekipit kombëtar, madje shënoi golin e tij të parë me fanellën e Italisë në fitoren 3:0 ndaj Bosnjë e Hercegovinës.
Tek Interi, Acerbi u transferua në vitin 2022, kur të gjithë mendonin se nuk kishte çfarë të jepte më.
Mirëpo, menjëherë e fitoi vendin e titullarit dhe tashmë është kthyer në një lider të padiskutueshëm në mbrojtje.
Interi ka probleme kur Acerbi mungon, por kur ai kthehet në formacion, rikthehet siguria në mbrojtje dhe jep ndihmë të madhe edhe në sulm.
