Autore:Jona Kelmendi
Në Deçan, hapat e një babai dhe biri, sot u shndërruan në një rrugëtim simbolik për gjithë qytetin.
Me moton “Nën hapat e Azemit dhe Sadriut”, shumë qytetarë ecën në të njëjtën rrugë që për vite me radhë, e përshkuan së bashku, Sadri Neziraj me të birin, Azemin, një 33 vjeçar me sindromën DoWn.
Babai, Sadriu ndërroi jetë para tri ditësh.
Kujtimi për të u rikthye në këtë rrugë, të cilën kësaj radhe, bashkë me Azemin e ecën qindra qytetarë.
“Ky organizim ka ardh prej disa qytetarëve me vullnet të mirë të cilët kanë shpreh një gatishmëri për një sensibilizim qytetar se si është një shembull i mirë i një babait i cili është kujdes tërë jetën e tij për një fëmijë me sindrom doën, shpresoj që kjo të jetë edhe një zgjim institutcional janë një kategori që nuk kanë një mbështetje institutcionale dhashtë Zoti ky të jetë një tubim i cili do të zgjojë edhe nevojat e tjerëve sikurse është Azemi, thotw Mentor Neziraj – familjarë i Azemit dhe Sadrisë.
Ai ndër të tjera kujtoi edhe përkushtimin ditor të të ndjerit ndaj Azemit.
“Babai i Azemit dhe Azemi cdo ditë kanë ecur 15 – 20 km në ditë, ka qenë një baba i përkushtim që të ia kushtoj jetën e vet fëmisë vet, këta njerëz me këtë nevojë kanë nevojë që të ti sheh dikush të dalin të ecin dhe të kenë një jetë ma komode në aspektin e jetës të cilen nuk ekanë pasë”, shprehet ai.
Fjalë të mëdha për Sadriun, pati edhe kryetari i Deçanit, Bashkim Ramosaj.
“Rasti i fundit Baca Sadri është modeli ma i mirë i përkushtimit edhe uroj që me prek ndërgjegjen e gjithësecilit prej neve qe ata që janë të ndryshëm prej neve mi trajtu me njerëzillak, me dashni me sakrificë sikur ka bo Baca Sadri”, u shpreh Ramosaj.
Për emocionet që sillte ecja e përditshme e Sadriut dhe Azemit, foli edhe një zyrtare nga shërbimet publike.
“Çdo herë kur kamë dalë në qytet i kam pa babë e birë dorë për dore, dhe cdo herë më kanë jep shumë emocion dhe jamë shumë e emocionume më falni, po kjo është e pakta që mundemi me bo për bacen Sadri dhe Azemin dhe ju kisha lut gjithë shoqatave qe janë me fëmijë me sindrom doën, me autizëm dhe cfarë do rasti tjetër që ti mbeshtetim ti përkrahim dhe të bëjmë aktivitete për ta se kanë nevojë shumë”, Antigona Dabiqaj – zyrtare e lartë në sherbime publike.
Organizimi u nis si një ide e shoqërisë civile të Deçanit.
“Komuniteti lokal,organiztat jo qeveritare, vija institutcionale cdo herë në Deqan kanë qenë në mënyrë të kordinume dhe ne raste te tilla kemi qenë gjithë sëbashku dhe kështu që shpresojmë që edhe në të ardhmen”, tha Adem Lushaj.
Ecja përfundoi në qendër te Deçanit, aty ku Azemi ndalej çdo ditë me babain e tij.
