Shkruan: Shqiprim Pula
Gjykata Kushtetuese na ka treguar se edhe gjyqtarët e saj (me raste) nuk gjykojnë dhe jo vetëm gjyqtarët e gjykatave të rregullta, të niveleve të tjera në Republikën e Kosovës.
Sot në Kosovë opinionet janë të ndara në “pro” dhe “kundër” për sa u takon ngjarjeve politike, ndërlidhur me aktgjykimet e Gjykatës, për temën mbi “Asociacioni/Bashkësia e Komunave me Shumicë Serbe” (“Zajednica”).
Prishtina zyrtare e filloi dialogun me Serbinë më 2011 dhe më 19 prill 2013 në Bruksel nënshkroi dokumentin, të shitur në tregun politik vendor si “marrëveshje ndërkombëtare” duke mos respektuar postulatet fundamentale mbi marrëveshjet ndërkombëtare, që ka të bëjë me tekst identik dhe procedurë analoge ndërmjet palëve nënshkruese; e po ashtu, që njëra palë nuk mundet njëanshëm të mungojë apo shtojë ndonjë klauzolë.
Beogradi zyrtar me strategji e kërkoi “Zajednicën” dhe më 2014 e funksionalizoi edhe formacionin “Srpska Lista”. Prishtina zyrtare i pranoi si triumf politik të dialogut! Por, krijoi tregimin e “Kalit të Trojës” pa i vlerësuar thellë ngjarjet me pasoja për të ardhmen.
Gjykata Kushtetuese në shtator 2013 kishte vendosur me Aktgjykim (KO95/13) se nuk i takon asaj dhe se nuk ka juridiksion të shqyrtojë “Marrëveshjen e Brukselit” të prillit të vitit 2013.
Gjykata Kushtetuese në dhjetor 2015 kishte vendosur me Aktgjykim (KO130/15) duke i dhënë vetes juridiksion të shqyrtojë “Marrëveshjen mbi Parimet e Përgjithshme” të gushtit 2015. Pra, kështu, Gjykata Kushtetuese e Republikës së Kosovës jo vetëm se gjykoi me dy standarde të ndryshme, por edhe ka krijuar dyshim mbi gjyqësinë kushtetuese.
Gjykata Kushtetuese nuk ka gjykuar, por ka vendosur të lejojë themelimin dhe funksionalizimin potencialisht të një Asociacioni/Bashkësie…, kundër frymës së nenit 3 të Kushtetutës, duke krijuar mundësinë që pakica serbe të ketë epërsi kundrejt pakicave të tjera në Republikën e Kosovës. Pra, ka lejuar pabarazinë e pakicave ndërmjet tyre në republikën tonë.
Gjykata Kushtetuese nuk e ka gjykuar por ka vendosur të lejojë themelimin dhe funksionalizimin potencialisht të një Asociacioni/Bashkësie… për pakicën serbe, duke mos u mjaftuar me krijimin e dhjetë (10) komunave sipas propozimit gjithëpërfshirës të Ahtisaarit; duke mundësuar që në rregullimin shtetëror unitar të Kosovës të ketë dy Asociacione të komunave. Po ashtu, Gjykata, ka lejuar veçantinë dhe epërsinë e pakicës serbe edhe në kuptim të organizimit legal dhe shtrirjes organizative.
Gjykata Kushtetuese për temën lidhur me Asociacioni/Bashkësia… për pakicën serbe ka krijuar gjyqësi kushtetuese kundërthënëse, sepse ka shkruar një doktrinë kushtetuese kundërthënëse kur ka nxjerrë dy aktgjykime mbi vlerësimin e kushtetutshmërisë së marrëveshjeve. Gjykata, me hir apo me pahir, nuk e ka zgjidhur problemin juridik, nuk e ka evituar problemin politik, por na ka lejuar ta jetojmë këtë problem si barrë çdo ditë.
Gjykata Kushtetuese nuk e gjykoi asnjëherë nëse “Marrëveshja e Brukselit” e prillit 2013 është apo jo marrëveshje ndërkombëtare sipas parimeve universale të së drejtës ndërkombëtare, të kodifikuara në Konventën e Vjenës të 1969-s dhe atë të 1986-s, si dhe Kartës së OKB-së.
Sot Republikës së Kosovës akoma i përshtatet thënia e filozofit skocez Thomas Carlyle: Një politikë e dëshpëruar kërkon drejtësi, ndërkaq një popull i vetëdijesuar të kërkojë demokraci.
Ky shkrim është marrë nga profili i autorit në Facebook.
Opinioni përmban pikëpamjet e autorit dhe nuk prezanton qëndrimet editoriale të teve1.info
