Por deri para disa ditëve, këtu në qendër të Shtimes qëndroi ky bunker i fshehur ushtarak.
Ky u ndërtua në vitin 1998, në oborrin e shtëpisë, që atëkohë i takonte një qytetari serb, me emrin Branisllav Stakiq.
E nga ky i fundit, tokën dhe shtëpinë e bleu Liman Pajaziti.
Ky e ruajti bunkerin si dëshmi, deri pak ditë më parë kur edhe e rrënuan.
“Bunkeri ka qenë tipik ushtarak, që ka pas në pjesën drejt fqijut ka pas 2 dritare, nga rruga kryesore 2 dritare, dhe një derë çeliku, dimensionet janë 2.20 x 1.50 thellësia”, thotë Pajaziti.
Pajaziti që tani jeton në Gjermani, ka treguar se nga kush e bleu tokën në vitin 1995 dhe një pjesë tjetër të saj pas luftës.
“Toka ka qenë e vëllezërve Krstiq, e Radës, Branislavit dhe një ka qenë e Velës. 2:26 Në bazë të asaj që ai nuk ka qenë polic, i bien që aparatura serbe e ka përgatit njerëzit e vet nëpër komuna që të jenë të gatshëm për çdo rast”, shtoi Pajaziti.
Por, përveç bunkerit, pas luftës Pajaziti largoi nga toka gjithçka që e kishin mbjellë apo ndërtuar pronarët më herët.
“Ka qenë qëllimi im që gjithçka qe ka qenë strukturë e tyre ose infrastrukturë e tyre, ta bëj të re sipas shijes që unë e kam”, tha ai.
Ndërkohë sipas Komunës së Shtimes, ky bunker dëshmon që kundër shqiptarëve ishin mobilizuar edhe qytetarët serbë.
“Me këtë dëshmohet se jo vetëm ushtria dhe policia serbe që ushtronte dhunë e terror shtetëror ndaj popullsisë shqiptare por edhe pakica serbe lokale ishte përgatitur me vite të tëra për të sulmuar fqinjët e tyre shqiptar. Ky bunker i betonizuar kishte dimensione 3 x 2, posedonte derën hyrëse metalike dhe kishte pesë dritare të vogla për të sulmuar në të gjitha pjesët e qytetit”, tha zëdhënësi për Informim në komunën e Shtimes, Lulzim Sahiti.
Ndryshe, serbët lokalë të Shtimes, dyshohet se u përfshinë edhe në masakrën më të rëndë që ndodhi në këtë komunë, atë të Reçakut.
Kronika e realizuar nga gazetari Fidan Zejnullahu.