Delegacioni kosovar kishte nënshkruar një marrëveshje për demarkacionin me Malin e Zi, në gushtin e vitit 2015 në Vjenë. Që nga ky moment, opozita e asaj kohe i kishte dalë kundër kësaj marrëveshje me arsyetimin se Kosova humb territor.
Për më shumë se tri vjet, kjo marrëveshje nuk arriti të hyjë në fuqi, pasi nuk mund të garantonte votat e mjaftueshme për ratifikim në Kuvendin e Kosovës.
Sa herë që tentohej një gjë e tillë, salla e Kuvendit mbulohej nga gazi lotsjellës.
Në shkurtin e vitit 2018, u krijuar mundësitë për ratifikimin e marrëveshjes së demarkacionit, pas nënshkrimit të një marrëveshjeje mes presidentit të atëhershëm të Kosovës, Hashim Thaçi, dhe atij malazez, Filip Vujanoviç.
Tentativë pas tentative, më 21 mars të vitit 2018, në seancën e Kuvendit të Kosovës, edhe një herë u hodh në votim marrëveshja e 2015-ës. Edhe atë ditë ishin sfidat e zakonshme.
Më në fund ky diskutim tre vjeçar mori fund. Marrëveshja e demarkacionit u ratifikua.
Ujdia ishte që kjo marrëveshje pas ratifikimit të ketë mundësi të korrigjohet për ndonjë gabim eventual të shënimit të vijës kufitare.
Kryeministri i vendit, Albin Kurti, tha se diskutimet për këtë çështje do t’i bëjnë vetëm pas krijimit të qeverisë së re të Malit të Zi.
Ndaj kësaj deklarate të kryeministrit ka reaguar ish-kryeministri, Ramush Haradinaj, i cili në llogarinë e tij në Facebook, ka thënë se “E vërteta është vetëm një. Dy nga tri dokumentet e miratuara, në Ligjin për ratifikimin e marrëveshjes për kufirin shtetëror mes Kosovës dhe Malit të Zi, e përcaktojnë kufirin në Qafë të Çakorrit dhe në Kullë të Zhlebit”.
Raporti i gazetarit Valmir Gallopeni.
