Kur bie errësira në Mykolaiv, Valentina vjen këtu për tu fshehur.
Në këtë bodrum të vogël, të errët e në lagështi, 73 vjeçarja kaloi çdo natë që nga fillimi i pushtimit rus në Ukrainë tetë muaj më parë.
Për të dhe të tjerë ukrainas që banojnë në këso strehimoresh, sirenat e bastisjes dhe bombardimet janë bërë rutinë, por kur vije nata, ata nën ankth numërojnë shpërthimet e njëpasnjëshme që dëgjohen.
Valentyna thotë se frikësohet nga zhurma e artilerisë ruse dhe që i mungon komoditeti i shtëpisë.
“Zhurma e shpërthimeve është e madhe. Sistemi im nervor nuk mund ta përballojë atë. Së pari, nuk e dimë se çfarë po godasin dhe kjo është shumë e frikshme. Unë dua të jem në shtëpi, të pushoj në shtratin tim, në shtëpi”, thotë ajo, shkruan AP.
Ky bodrum strehoi qindra njerëz në javët e para të luftës, përderisa tani shumica prej tyre kanë ikur në Ukrainën perëndimore.
Valentyna me banorët që mbetën këtu, riorganizuan hapësirën dhe sollën disa gjëra nga shtëpitë që ta bëjnë strehimoren pak më të rehatshme për banim.
“Ne nuk mund të kalojmë asnjë natë në shtëpi. Ne kemi qenë këtu çdo natë. Gjatë ditës shkojmë në shtëpi, gatuajmë diçka, lahemi atje, bëjmë gjërat tona. Pastaj rreth orës 18 vijmë këtu”,shprehet Valentyna.
Qyteti jugor i Mykolaiv, i cili kufizohet me rajonin Kherson, ka sulme të vazhdueshme nga forcat ruse.
Kjo pasi është afër vijës së frontit ku forcat ukrainase janë përpjekur të shtyjnë rusët në lindje të lumit Dnieper./Tëvë1/